Wspomnienie o panu Władysławie Mazanie – leśniczym z Piaseczna

Władysław Mazan był leśniczym w Piasecznie (gmina Banie). Wciąż wspominany jest na spotkaniach leśników, choć zmarł ponad 30 lat temu… O historii jego przybycia na ziemie Pomorza Zachodniego, oddanej pracy w lesie oraz rodzinie dowiaduję się z opowieści jego żony, emerytowanej nauczycielki szkół podstawowych w Piasecznie i Baniach – pani Barbary Mazan.
Pani Barbara Mazan w 1954 roku, jako absolwentka Liceum Pedagogicznego w Krzeszowicach, z nakazu pracy przybyła do Szkoły Podstawowej w Piasecznie. Ta instytucja powstała tutaj po wojnie, a pierwszym jej kierownikiem była Zofia Gomuła, której losy wspomina pani Basia: „Zofia była córką przedwojennego leśniczego, pochodziła z Polesia. Stamtąd, zmuszona sytuacją, wraz z rodzicami i siostrą uciekła z tego piekła. Po drodze jednak pojawiły się poważne komplikacje – wszystkich wywieziono na Syberię. Po wojnie przybyli do Piaseczna. Z panią Gomułą początkowo pracowałam tylko ja i Władka, z czasem było nas pięcioro.

Dość już o mnie i o szkole, opowiem teraz o moim mężu Władku” – podsumowała rozmówczyni. Pan Władysław Mazan urodził się 15 czerwca 1927 roku w Pionkach. Podobnie jak pani Barbara, na ziemie zachodnie przyjechał z nakazu pracy. Na Ziemiach Odzyskanych brakowało pracowników, stąd nakazy pracy właśnie tutaj. Po skończeniu Liceum Leśnego w Zwierzyńcu pan Mazan dostał nakaz pracy na Ziemiach Odzyskanych. „Nikt nie pytał, gdzie chcesz podjąć pracę, masz papierek i jedziesz – wspomina pani Barbara. Czy to wschód, zachód, północ, południe – nieważne. Zostawiasz rodzinę, kolegów, przyjaciół, ale tam, gdzie jedziesz też mieszkają ludzie – będą nowi przyjaciele, koledzy, no i nowe rodziny, tylko już swoje, własne.”. Pan Władysław Mazan w szczecińskim Zarządzie Lasów Państwowych otrzymał skierowanie do Nadleśnictwa „Dziczy Las” w Swobnicy. Tam przyjęto go do pracy jako praktykanta, wkrótce objął posadę leśniczego w Nowej Wsi. W 1950 roku dotarł do Leśnictwa Nowa Wieś, znajdującego się w pobliżu Piaseczna. Obszar ten należał do Nadleśnictwa „Dziczy Las”. Leśniczówka, w której pracował pan Mazan znajdowała się trzy kilometry od Piaseczna. Budynek w Nowej Wsi posiadał kilka pomieszczeń. Nie było tam prądu, wodę czerpano ze studni. „Do dzisiaj przetrwały tylko fundamenty po stodole – wspomina pani Barbara Mazan – i duża lipa, która dziś jest pomnikiem przyrody.

Władek w Nowej Wsi rozpoczął swoje nowe życie, już odpowiedzialne, za siebie i ludzi, z którymi pracował. Daleko od Pionek, jego rodzinnych stron, ale pracując w lesie, co było sensem jego życia” – tak początki pracy w lesie wspomina jego żona. W tamtych latach praca w lesie była ciężka. Drzewa ścinano ręcznie, drewno łupano siekierami, zrywkę dokonywano konno. Pracy było sporo – sadzenie drzew, ścinka, obróbka, zimą i wiosną do zachodnich lasów przyjeżdżali nawet robotnicy z centralnej Polski.

Pan Władysław Mazan pochodził z rodziny leśników. Jego ojciec Jan był gajowym w Skarżysku-Kamiennej. Matka Marianna, z domu Warchoł, pochodziła z rodziny bogatych chłopów w miejscowości Zagożdżon. Tradycje leśne i myśliwskie w rodzinie były ważne. Pan Władysław Mazan miłość do lasu zaszczepił szczególnie w synu Pawle, który pełni obecnie funkcję leśniczego.

Po kilku latach przeprowadziliśmy się z leśniczówki w lesie do przejętej przez lasy tzw. „wildy”. Nadal mieszkam w tym domu – mówi pani Mazan – przed wojną należał on do niemieckiego generała w stanie spoczynku. Przed remontem było tutaj naprawdę pięknie, były drewniane schody, ogrody. Mój mąż również dbał, aby wokół domu było mnóstwo zieleni. Drzewa w pobliskim parku to jego zasługa.

Życie na leśniczówce upływało spokojnie, własnym rytmem – wspomina dawne czasy pani Basia – założyliśmy własną rodzinę. Na świat przyszło pięcioro naszych dzieci – Włodek, Andrzej, Gosia, Paweł i Rafał. Oczka w głowie mojego męża. Doczekał się niestety tylko jednego wnuka, pozostałych ośmioro przyszło na świat już po jego śmierci.

Dom w Piasecznie był także siedzibą biura leśnictwa. W powojennych latach w każdym domu palono drewnem, które ludzie gromadzili we własnym zakresie. Do kancelarii przychodzili jednak, aby przydzielić im działki do wycinki drzew. W leśnictwie pracowało jeszcze dwóch gajowych, których zadaniami było: nadzorowanie rolników szykujących drewno oraz odbiór przygotowanego drewna. Prawdziwy ruch zaczynał się w okresie świąt Bożego Narodzenia, kiedy to do siedziby leśnictwa przybywali chętni do zakupu drzewek choinkowych.

Pan Władysław Mazan, przez współpracowników i przyjaciół, został zapamiętany jako dobry gospodarz lasu. Znajomość z nim cenili wszyscy, zarówno pracownicy leśni jak i okoliczna społeczność. Angażował się w wykonywaną pracę, chciał ją usprawnić, za co uhonorowany został wieloma odznaczeniami, m.in. Orderem Odrodzenia Polski „Polonia Restituta”.

Wspomnień pani Barbary Mazan z Piaseczna wysłuchałem w dniu 17 XI 2017 roku wraz z jej córką Małgorzatą synem Pawłem i wnuczką Olą, która przyczyniła się do obecnego kształtu wypowiedzi babci.

Kliknij i zapoznaj się z innymi publikacjami Andrzeja Krywalewicza

Autorem działu regionalno - historycznego w portalu chojna24.pl jest Andrzej Krywalewicz. Znasz ciekawe historie? Posiadasz ciekawe fotografie?

Zapraszamy do kontaktu: andrzejkrywalewicz@chojna24.pl lub tel. 793 069 999